O.o A w IŚ trzymał chyba prawą ręką różdżkę Malfoya... nie wiem ja głupia jestem

No właśnie, więc skąd oni takie wnioski wyciągają, wprowadzają całe społeczeństwo w błąd, wystawiają nas na publiczne ośmieszenie i poniżenie, ja im proces wytoczę i nie wiem co jeszcze zrobię

Nie no, raczej Jo się nie rozwodziła nad rękoma Voldechlorka. Ja nie pamiętam przynajmniej, ostatni raz czytałam HP jakieś pół roku temu.

Też jesteś?

Napisał w opisie "W książce nie było o tym mówione, ale wnioskuje z wywiadu z P. Rowling oraz z tego, że w filmie trzyma różdżke w lewej rece."

Fajne są komentarze.
"dla ciebie lord voldemort"
"A Ron Wesley był rudy"

Dawno nic nie bylo

Co do kąpieli to prawda Akurat tak się złożyło, że wpadł mi w ręce numer magazynu Film, i to ze stycznie 2002roku, gdzie pisano o Harrym Potterze (wow, tego miesiąca, tego roku, dokłądnie dnia 18, premiera pierwszego filmu!). I tam również o tym przeczytałem:

Dwunastoletni Radcliffe z początku nie był zainteresowany rolą HArry'ego. Tak naprawdę, to nawet nie czytał książek o Potterze. Pewnego wieczoru, razem z ojcem, agentem literackim, Radcliffe poszedł na spektakl "Stone in His Pockets" na londyńskim West Endzie. Przed nimi siedzieli Heyman i Kloves (producent i scenarzysta). - To było trochę przerażające - mówi Radcliffe, chłopiec o niebieskich oczach (zielonych w filmie). - W czasie przerwy David i Steve podeszli do nas i mój tata (który znał Heymana) przedstawił mu mnie. Tydzień lub dwa tygodnie później rozpoczęły się przesłuchania, które trwały ponad dwa miesiące. Potem wreszcie zadzwonił telefon.
- Brałem wtedy kąpiel. - mówi. - Nagle do łazienki wpadł tata i zapytał, czy domyślam się, kto będzie grać Harry'ego. Zacząłem płakać. To był chyba najlepszy moment w moim życiu.

Parę linijek wyżej napisano jakże prorocze słowa:
Myślałam, że będzie jeden casting i po prostu dostanę rolę - mówi pewna siebie jedenastoletnia Watson, która niewątpliwie w ciągu kilku kolejnych lat będzie postrachem wszystkich chłopaków.  - Miałam jedenaście przesłuchań. Rupert miał tylko trzy ("Siedem albo osiem" - mówi potem trzynastoletni Grint).


A tu ciekawostka:
"Dla operatora Johna Seale'a trzy młode gwiazdy także stanowiły swoiste wyzwanie. - Wszystkie angielskie dzieci są takie blade - wyglądają jak butelki mleka w butach - mówi. - Założyłem więc na obiektyw specjalny filtr i dzieciaki od razu nabrały rumieńców"

No i nastąpiła premiera Kamienia. No i zaczęto kręcić część drugą. A co o tym wszystkim Dan? A nic, siedział w swej przyczepie i popijał colę, nie zdając sobie sprawy, jak bardzi zmieni się jego życie:
"- To bardzo dziwne. To tak, jakbym się obudził pewnego dnia i... To fajne, ale po prostu dziwne..."
Trudno się z nim nie zgodzić

Artykuł generalnie składa się z wielu ciekawych historyjek z kręcenia części pierwszej, skupiając się na zmaganiach dzieci z powagą sytuacji. Być moze niedługo znajdę czas by to gdzieś zeskanować